Przed Wami druga część wywiadu z miłośniczką języka polskiego – Samantą z Edukacji z pasją. Dziś porozmawiamy o zamiłowaniu Samanty do języka polskiego, o tym dlaczego wybrała właśnie taki kierunek studiów oraz co można zmienić w systemie edukacji, aby był coraz lepszy. Jestem ciekawa co odpowiedzielibyście na podobne pytania gdybym zadała je Wam. Zaczynajmy!
Ewa: Dzień dobry Samanto po przerwie! Ostatnio zakończyłyśmy rozmowę na miejscu w którym można zapisywać pomysły na posty blogowe. U mnie taką rolę pełni czarny zeszyt. Nie wyobrażam sobie trzymania wszystkiego w głowie. Mam za dużo pomysłów dotyczących przyszłości. A jeśli już o niej mówimy. Jak wyobrażasz sobie siebie za 5 czy 10 lat? Co chciałabyś robić i gdzie być?
Samanta: Za 5 lub 10 lat powiem Ci, czy taki portret siebie wyobrażałam sobie : ) Mogę tylko zdradzić, że chciałabym robić coś, co kocham i być we właściwym miejscu. Mam nadzieję, że dojdę tam nieco wcześniej.
Ewa: Oby się udało! A skąd wzięło się Twoje zamiłowanie do języka polskiego? Jak je rozwijasz i pielęgnujesz?
Samanta: Od zawsze lubiłam poezję. Słowo zaklęte w wierszu trochę przypomina szyfr, a ja bardzo lubię się zastanawiać i dochodzić do rozwiązania bądź zostawać pod urokiem słów. Stąd się wzięło moje zamiłowanie do języka polskiego, poezja ukazuje całe piękno, bogactwo i zarazem bezradność języka. Zaczęło mnie to fascynować, jednak o tym, że pójdę na studia polonistyczne zadecydowałam dopiero w klasie maturalnej, oddając ostateczną deklarację. Jak rozwijam to zamiłowanie? Bardzo prosto: czytając i pisząc.
Ewa: Co więc wcześniej zdecydowało o takim a nie innym wyborze kierunku studiów? Czy rozważałaś inne opcje?
Samanta: Odkąd poszłam do szkoły najbardziej zajmowała mnie przyroda, fascynowała mnie w inny sposób niż zaczarowane wiersze. W gimnazjum najbardziej skupiłam się na biologii, brałam udział w konkursach i widziałam siebie jako przyszłą nauczycielkę biologii. W liceum byłam na profilu biologiczno-chemicznym, zdawałam rozszerzoną biologię i w lutym przyszło mi do głowy, że może jednak wybrać inną pasję, która umożliwi rozmawianie z młodymi ludźmi na ważniejsze tematy, niż pantofelek. I tak w lipcu stanęłam przed wyborem: biologia vs filologia polska. Składałam tylko na te dwa kierunki i dostałam się w oba miejsca. Tutaj znaczącą rolę odegrała przestrzeń. Zwiedzając Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, czułam się nieswojo, to nie było moje miejsce, a na pewno nie takie, do którego chcę codziennie przychodzić przez najbliższe kilka lat. Na Wydziale Polonistyki było odwrotnie – czułam się jak u siebie. Zostałam, więc w domu.
Ewa: Bardzo dobrze, że znalazłaś swoje miejsce. Widać to potem w pracy. Jak zaczęła się Twoja przygoda z nauczaniem? Gdzie zaczynałaś? Jak wspominasz swoje praktyki?
Samanta: Moja przygoda zaczęła się od nauczania języka angielskiego syna koleżanki mojej mamy :D Gdy zaczęłam studia, zamieściłam ogłoszenie dotyczące udzielania korepetycji, potem w ramach zajęć dydaktycznych przeprowadziłam lekcję pokazową w szkole podstawowej – to było cudowne. Inaczej tego nie potrafię skomentować. Praktyki we wrześniu też wspominam bardzo miło. Młodzież jest wspaniała, trzeba tylko umieć to dostrzec i przede wszystkim trzeba chcieć to dostrzec. Teraz czekają mnie praktyki w gimnazjum i nie mogę się doczekać.
Ewa: Mam nadzieję, że wrześniowe praktyki upłyną Ci spokojnie i potem opowiesz u siebie na blogu nieco o nich. Następne pytanie będzie idealne biorąc pod uwagę czas spędzony na praktykach. Jak Twoim zdaniem jest rola współczesnego nauczyciela w edukacji i dlaczego?
Samanta: Rola nauczyciela jest niezwykle ważna. Zwłaszcza w obecnej sytuacji, w jakiej się znajdujemy. Wciąż powtarzam, że system może się zmieniać, podstawa programowa etc., ale nauczyciel jako jednostka może zawsze wykonywać swoją pracę jak najlepiej potrafi. Nauczyciel nie tylko przekazuje wiedzę, ale tak naprawdę przygotowuje młodych ludzi do dorosłego życia, musimy o tym pamiętać. Nauczyciel każdym swoim zachowaniem, gestem, słowem wpływa na swoich uczniów. Jest trochę performerem, który wie, co chce odegrać i zdaje sobie sprawę, że całość zależy również od publiczności. Lubię patrzeć w ten sposób na nauczycieli, ponieważ nauczanie jest jedną z trudniejszych sztuk, a sztuka dziś – sami wiemy, jak jest niedoceniana.
Ewa: Gdybyś mogła coś ulepszyć w systemie polskiej edukacji to co by to było i dlaczego? Jaki byłby wpływ tej zmiany na szkolnictwo?
Samanta: To bardzo ciekawe pytanie i mogłabym o tym bardzo długo pisać, ale ograniczę się do jednego zdania – chciałabym, aby zmieniło się podejście wielu ludzi, którzy odpowiadając za system edukacji w Polsce, nie potrafią spojrzeć w przyszłość, otworzyć się na epokę, w której żyjemy i rozważyć pomysły, które mogłyby rozwinąć polskie szkolnictwo, a tym samym zapewniłyby przyszłym pokoleniom odpowiednie przygotowanie do życia.
Ewa: Jakie są Twoje sprawdzone patenty na to aby przekazywać wiedzę uczniom w sposób interesujący i taki aby zapamiętali ją na dłużej? Czy są jakieś szczególne techniki z których korzystasz i możesz je polecić?
Samanta: Wydaje mi się, że najważniejsze jest łączenie różnych metod oraz technik, przekazywanie tej wiedzy w różnoraki sposób za pomocą różnych kanałów. Swoich uczniów lubię zaskakiwać, to sprzyja zapamiętywaniu. A co mogę polecić? Poznanie swoich uczniów, dowiedzenie się co lubią, co czytają, co oglądają, jak spędzają wolny czas – to ułatwia nawiązanie relacji oraz pozwala nauczycielowi tworzyć siatkę analogii do czegoś, co uczniowie znają i lubią. Tworzenie autorskich pomocy dydaktycznych: gier, ćwiczeń ruchowych czy chociażby kart pracy. Rozwijanie swojej oraz uczniowskiej kreatywności. Zamiana ról, to nie ja pytam uczniów o czym jest wiersz, to uczniowie zadają pytania tekstowi. Niestety nie ma uniwersalnych metod ani technik, trzeba próbować na poszczególnej klasie i w tym cały urok.
Ewa: Dziękuję za rozmowę i życzę Ci powodzenia w pracy w szkole z młodzieżą i dalszych inspiracji do prowadzenia bloga.
Jeśli chcecie wiedzieć o czym pisze Samanta na swoim blogu to zachęcam do odwiedzin strony http://www.edukacjazpasja.pl
a także Facebooka https://www.facebook.com/Edukacja-z-pasj%C4%85-1830000057226898/
Zachęcam do dyskusji na tematy poruszane przez nas w wywiadzie.
Jeśli spodobał Ci się ten wywiad i zainspirował to daj o nim znać innym, który tak samo jak Samanta pasjonują się edukacją. Zachęcam Cię też żeby znać w komentarzu pod wywiadem lub na moim profilu na Facebooku o swoich spostrzeżeniach i pytaniach. Na Facebooku Szuflady Językowej możesz sprawdzać na bieżąco informacje dotyczące zaplanowanych postów oraz obserwować kiedy pojawi kolejny wywiad.
/wszystkie grafiki są własnością Samanty i pochodzą z jej bloga/
